Dębska Kuźnia po raz pierwszy wspomniana została w dokumentach z 1531 r. Wynika z nich, że koło wsi Dębie istniało osiedle kuźnicze zwane Dębską Kuźnią. 
W 1783 r. Królewski Wyższy Urząd Górniczy przebudował istniejący na terenie Dębskiej Kuźni młyn na piec do fryzowania - tak powstała tu filia ozimeckiej huty. W 1797 r. pracowało w niej 12 robotników wytwarzając żelazo sztabowe i kute. Po 80 latach pracy huta okazała się nierentowna, więc ją wygaszono. W tym miejscu stoi dziś tartak.
Jeszcze do lat 20-tych XX w. Dębska Kuźnia nie była całością. Składała się z trzech niezależnych osad: majątku, wsi i kolonii. Majątek został w 1928 r. przyłączony do wsi, a istniejący przy nim urząd powiatowy rozwiązany. Na starej pieczęci wiejskiej rozpoznać można hutnika, symbolizującego dawne tradycje tej wioski.
Nie tylko przemysł hutniczy rozwinął się w Dębskiej Kuźni. Do 1945 r. w pobliżu obecnego kościoła znajdowała się cegielnia Beiera i Waletzko. Wytwarzano w niej cegłę z gliny przy użyciu dwóch pieców obrotowych. Dziś miejsce to zostało zagospodarowane przez grupę aktywnych mieszkańców na urokliwy park. 
W Dębskiej Kuźni znajduje się Zespół Szkolno-Przedszkolny Nr 3, w skład którego wchodzą: przedszkole i szkoła podstawowa, kiedyś - gimnazjum. Tuż przy szkole znajduje się ogólnodostępny kompleks boisk „Orlik 2012", plac zabaw oraz urządzenia do ćwiczeń na świeżym powietrzu. Przy obu placówkach znajdują się place zabaw.